مسلمانان هرچه دعا کردند باران نیامد. سه روز نماز باران خواندند. فایده ای نداشت. روز چهارم بزرگ مسیحیان آمد، شروع کرد به دعا کردن. باران گرفت، چه بارانی!
آبروی مسلمان ها رفته بود و مسیحی ها مسخره می کردند. گفتند: " اگر یک بار دیگر دعا کردیم و باران آمد. می فهمیم دین شما اصلاً دین نیست!"
متوکل دست به دامان امام حسن عسکری علیه السلام شد. گفت: "به داد دین جدت برس که نابود شد."
امام به یکی از یارانش فرمود: "می روی دشت، پیش مسیحی ها، بزرگشان که خواست دعا کند چیزی می گیرد توی دستش. آن را بگیر و برگرد."
این کار را که کرد دعاهاشان مستجاب نشد. وقتی پرسیدند چه بود، امام فرمود: "تکه ای از استخوان یکی از پیامبران خدا. بزرگ مسیحیان می دانست با وجود این استخوان هیچ دعایی بی جواب نمی ماند."
